به گزارش پایگاه خبری قاصدبردسکن/تذکره نویسان وی راشیرین کلام ،خوش طبع ،استاد ،فصیح وآگاه به کمالات صوری ومعنوی معرفی کرده اند.
وی در قصیده ای با مطلع..
(حبذا خاکی که چون من گوهری را معدن است//مرحبا بومی که چون من بلبلی را گلشن است.) زادگاه وخاندانش را معرفی کرده است…………در ادامه زندگینامه شهاب ترشیزی وی در دو مثنوی ملحد نامه ومرادنامه در مورد نسب وخاندانش اشعر وتوضیحاتی دارد.وی در خانواده ای متمکن وصاحب منصب زندگی می کرد.
دوران زندگی وی باروی کار آمدن عبدالعلی خان میش مست در ترشیز همراه بود.بعدها بنا به اختلافاتی که بین پدر شهاب (حبیب الله خان ) وحاکم وقت افتاد واز آنجا که پدر شهاب با حاکم وقت هرات مراوداتی داشت ،پسرش شهاب را به هرات فرستاد.وی چندین سال از عمر خود را در هرات سپری کرد……
#بازگشت_شهاب_به_ترشیز :
این اعتقاد وجود دارد که شهاب در سال1209 هرات را ترک گفته وعلی رغم دریافت عناوین ومناصبی چون خانی، ملک الشعرا ،منجم باشی و…پس از سفر به عتبات عالیات در تربت سکنی گزید. وتا پایان عمر در دستگاه اسحاق خان قرایی حاکم تربت گذران زندگی کرد.ایشان سرانجام درسال1216(ه.ق) در تربت وفات یافت.
از آثار شهاب ترشیزی می توان به:

– مثنوی « بهرام نامه» اولین مثنوی اوست که در سه ماه سروده است.
– مثنوی « یوسف و زلیخا» دومین اثر شهاب با 1143 بیت است که دو اثر مذکور در ترشیز سروده شده است.
– مثنوى‏ «خسرو و شیرین»، در بحر «هفت پیکر» نظامى با 1194 بیت
– مثنوی های «تذکره الشعراء»«مرادنامه»؛
– هجویات « ملحد نامه » و « قصه حاجی رحیم»
– رساله «عقد گهر»، در علم نجوم .
– « دیوان اشعار » به سفارش شاهزاده محمود گرد آوری شد

یکی از آثار وی در کتابخانه مجلس ،دیوان اشعارش در کتابخانه وموزه ی اسناد آستان قدس رضوی و چ کتاب مثنوی خسرو وشیرین از وی در موزه ی لندن نگه داری میشود./انتهای پیام